Η μοναξιά του Σχoινοβάτη

Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα

Φύλλα πεταμένα στη φωτιά           

Κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι                                       

κάτι μου ‘χεις κάνει, κάτι μου ‘χεις κάνει        

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα

Είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά

Και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται                           

Και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά           

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν                          

Οι φίλοι κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά                

Οι φίλοι που δε βρήκαν τίποτα ν’ αγαπήσουν                 

Που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς                      

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να λες υπομονή, υπομονή

Όμως για μένα είν’ αργά να τρελαθώ               

Κι είν’ ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή                            

Θα περιμένω άλλες μέρες, θα περιμένω άλλες μέρες                            

θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ                                

Και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω             

θα περιμένω άλλες μέρες                                    

θα περιμένω άλλες μέρες, θα περιμένω άλλες μέρες...